Zestaw czterech donic Puzzle, proj. Anton Bee i Willy Guhl, Eternit AG, Szwajcaria, lata 50.

Widoczny w ofercie obiekt pochodzi z Francji.
Donica Puzzle, zaprojektowana przez Antona Bee i Willy’ego Guhla dla szwajcarskiej firmy Eternit w latach 50., to przykład radykalnego podejścia do projektowania przestrzeni zewnętrznej – operującego nie formą jako dekoracją, lecz jako wynikiem strukturalnego i materiałowego namysłu. Bee i Guhl stworzyli formę, która nie tylko służyła jako samodzielny pojemnik na roślinność, ale dzięki swojej konstrukcji pozwalała na tworzenie całych modułowych układów. To nie przypadek, że obiekt nazwano „Puzzle”: donice można zestawiać ze sobą w zwarte ciągi, konstruując z nich linearne lub kaskadowe kompozycje.

Kluczowym elementem projektu jest wykorzystanie eternitu – materiału zbrojonego włóknami, pierwotnie opracowanego na potrzeby przemysłowe, który dzięki swoim właściwościom – odporności na warunki atmosferyczne, trwałości i relatywnie niskiej wadze – okazał się doskonały do zastosowań w architekturze krajobrazu. Dla Guhla materiał ten miał niemal symboliczne znaczenie: był dowodem na to, że nawet produkty epoki przemysłowej mogą zyskać nowy, poetycki wymiar w rękach projektanta.

Rzeźbiarski, wertykalny kształt Puzzle jest inspirowany modernistyczną geometrią, ale nie jest czysto formalnym gestem – jego żebrowana powierzchnia stabilizuje strukturę i ułatwia odprowadzanie wody, a rytmiczny profil umożliwia bezpieczne łączenie elementów. W ten sposób forma wynika z funkcji, a projekt staje się architektoniczny – służy do budowania środowiska, a nie wyłącznie do jego dekorowania.

Prezentowany zestaw donic – zachowanych w pięknym stanie patynowanego eternitu – to dziś obiekt kolekcjonerski, pożądany nie tylko ze względu na swoją surową estetykę, ale także jako świadectwo wyjątkowego momentu w historii designu, kiedy granica między architekturą, rzeźbą i przedmiotem codziennego użytku została niemal całkowicie zatarta. Podana w ofercie cena dotyczy całego zestawu.

Przedstawiony w ofercie obiekt został poddany wnikliwej analizie przez zespół ekspertów, działający zgodnie z najwyższymi standardami merytorycznymi. Proces weryfikacji opierał się na szczegółowej dokumentacji fotograficznej, uzupełnionej o kluczowe kryteria badawcze, których celem było potwierdzenie autentyczności oraz określenie wartości obiektu.

W toku oceny uwzględniono zarówno cechy formalne, jak i zaawansowane metody identyfikacyjne. Analiza objęła m.in. badanie proweniencji, studium kontekstu historycznego i kulturowego, porównanie z zasobami referencyjnymi, identyfikację znaków autorskich, a także ocenę stylu i przynależności do konkretnego okresu wytworzenia. Na podstawie przeprowadzonej ekspertyzy potwierdzamy, że nasze obiekty spełniają wysokie standardy jakości i autentyczności.

Oferta obejmuje bezpieczny transport do wszystkich krajów na świecie. Dodatkowo zapewniamy profesjonalną usługę kurierską „white glove delivery”, obejmującą kompleksowe wniesienie i instalację wewnątrz budynku na terenie Polski, Niemiec, Francji, Słowacji, Czech oraz Austrii. W przypadku dostaw do pozostałych lokalizacji, prosimy o bezpośredni kontakt z naszym działem obsługi klienta pod adresem hello@maybel.pl, w celu uzyskania spersonalizowanej wyceny oraz indywidualnej organizacji transportu.

Uwaga!

Prezentowany obiekt został wykonany z tzw. eternitu – włóknocementowego kompozytu opracowanego i produkowanego w połowie XX wieku przez szwajcarską firmę Eternit AG, która współpracowała m.in. z projektantami takimi jak Willy Guhl i Anton Bee. W ówczesnej technologii kompozyt ten wzmacniano azbestem chryzotylowym (w stężeniu ok. 10–15%), co znacząco podnosiło parametry wytrzymałościowe i technologiczne kompozytu.

Wszystkie oferowane przez nas obiekty vintage z tego materiału pochodzą z lat 50.–70., czyli z okresu, gdy stosowanie azbestu w architekturze i wzornictwie było w Europie powszechnie akceptowane. W tych przedmiotach azbest występuje w postaci trwale związanej z masą cementową – nie jako wolne włókna ani pył – co oznacza, że nie stanowi zagrożenia dla zdrowia przy typowym użytkowaniu lub ekspozycji. Kluczowe jest, że włóknocement nie emituje cząsteczek azbestu, o ile nie poddaje się go obróbce mechanicznej (np. cięciu, szlifowaniu czy wierceniu).

Zgodnie z obowiązującym prawem w Polsce i Unii Europejskiej:
– zakaz stosowania azbestu dotyczy wyłącznie nowych wyrobów i procesów produkcyjnych,
– nie obejmuje wtórnego obrotu historycznymi obiektami kolekcjonerskimi, dziełami sztuki czy zabytkami designu.

Wszystkie obiekty oferowane przez nas zostały zachowane w bardzo dobrym stanie technicznym, bez uszkodzeń materiału. Traktujemy je jako cenne świadectwa epoki oraz dokumentację jednego z kluczowych momentów w historii europejskiego wzornictwa XX wieku. Dla pełnej transparentności informujemy o obecności włókien azbestowych w kompozycie eternit i zalecamy użytkowanie obiektów zgodnie z ich przeznaczeniem – jako rzeźbiarskich form do ekspozycji w przestrzeni zewnętrznej lub półpublicznej.

W przypadku obiektów pochodzących z późniejszych reedycji, materiał produkcyjny jest całkowicie pozbawiony azbestu i zgodny z aktualnymi normami środowiskowymi oraz zdrowotnymi. W Szwajcarii zakaz stosowania azbestu w nowych wyrobach wszedł w życie w 1990 r., wcześniej niż w Polsce (1997). Firma Eternit AG zaprzestała użycia azbestu w produkcji już w latach 80. – wcześniej niż wymagało tego prawo – i od tego momentu wszystkie nowe serie wykonywane są z włóknocementu nowej generacji (bezazbestowego), zazwyczaj zbrojonego włóknami szklanymi lub celulozowymi.

Odwołania prawne i merytoryczne dotyczące azbestu i wyrobów z eternitu:
• ustawa z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (tekst jedn. Dz.U. 2017 poz. 2119).
• aktualne rozporządzenia wykonawcze, wytyczne Ministerstwa Gospodarki, Ministerstwa Klimatu i Ochrony Środowiska.
• dyrektywy UE: m.in. 2003/18/WE oraz kolejne akty dotyczące ochrony pracowników (uwzględniając zmiany z 2023 r.).
• prezentacja ryzyk zawodowych i zdrowotnych: International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health, 2011, t. 24(2): 142–152.
• analiza problemów finansowych i prawnych dotyczących likwidacji azbestu w Polsce: Łuniewski, Ekonomia i Środowisko, 2019.
• kampanie edukacyjne oraz projekty LIFE realizowane przez Unię Europejską w zakresie zwalczania azbestu.
• komunikat Komisji Europejskiej: „Protecting workers from asbestos” (QANDA_22_5678) oraz porozumienie Rady i Parlamentu UE z czerwca 2023 r.
• aktualne informacje nt. zarządzania azbestem dostępne na stronie Ministerstwa Rozwoju i Technologii.

V1