Lampa stołowa KID 01 From Past With Love rodzimego studia please touch jest przedmiotem, który traktuje światło jak wspomnienie. Zaprojektowana przez Weronikę Kropidłowską i Mateusza Dobrowolskiego, stanowi powrót do domowych pejzaży epoki PRL, reinterpretowanych z czułością i świadomością ich estetycznego dziedzictwa. Obiekt przywołuje materialną pamięć polskich wnętrz — ornamentowe szkło, fornirowane drewno, ciepły puls światła przenikający przez fakturę szkła. W tej nostalgii nie ma ironii; jest raczej rodzaj skupienia nad formą codzienności, nad jej powtarzalnością, nad magią prostych materiałów, które przez dekady budowały wizualny język polskiego mieszkania.
Podstawa z barwionego dębu i klosz z teksturowanego szkła tworzą kompozycję o nieoczywistej gęstości: światło nie rozprasza się, lecz zatrzymuje w powierzchni, jakby opowiadało o czasie, który minął, ale wciąż tli się w pamięci. Projekt wpisuje się w refleksyjny nurt współczesnego wzornictwa, w którym powrót do analogowych materiałów i manualnej pracy staje się aktem oporu wobec estetyki nadmiaru. To światło nie chce oślepiać, ma raczej ogrzewać, przypominać, przywoływać.
Wykonana z barwionego drewna dębowego i szkła ornamentowego, barwionego w masie. Elementy powstają lokalnie, przy współpracy z kamieniarzami, stolarzami i szklarzami, w procesie rzemieślniczym. Po włączeniu lampa zmienia charakter, gdyż jej ciepłe refleksy przenikają przez fakturę szkła, tworząc efekt niemal rzeźbiarskiej bryły światła.
O MARCE
please touch to wrocławskie studio projektowe założone przez Weronikę Kropidłowską i Mateusza Dobrowolskiego — architektów, których łączy przekonanie, że design jest formą opowieści o pamięci. Ich projekty wyrastają z fascynacji codziennym przedmiotem, jego emocjonalnym ciężarem i zdolnością do przywoływania wspomnień. W centrum ich zainteresowania znajduje się to, co kruche, nietrwałe i z pozoru banalne: ornamentowe szkło, fornirowane drewno, światło żarówki, które tli się w cieniu. Z tych elementów budują nowy język współczesnego rzemiosła, łączący nostalgię z eksperymentem.
Studio powstało z potrzeby przekraczania granic między sztuką, designem i architekturą wnętrz. Duet traktuje materiał jak bohatera narracji. Drewno, szkło czy kamień nie są tu z zasady tworzywem, ale również nośnikiem znaczeń. Ich obiekty, powstające we współpracy z lokalnymi rzemieślnikami — stolarzami, kamieniarzami, szklarzami — łączą precyzję wykonania z emocjonalną głębią. Projekty please touch powstają powoli, w rytmie rękodzieła; każdy egzemplarz jest autonomicznym obiektem, nie produktem masowym.
Marka buduje własny język formalny, w którym nostalgia nie oznacza ucieczki w przeszłość, lecz świadomy gest wobec kulturowego dziedzictwa polskiego modernizmu i estetyki PRL-u. Światło, faktura i dźwięk są dla nich medium pamięci. Ich lampy i meble działają jak kapsuły wspomnień, przywołując emocje zapisane w domowych pejzażach. To design, który nie szuka efektu, lecz relacji z odbiorcą.
please touch to także filozofia dotyku – zachęta, by doświadczać materii, a nie tylko na nią patrzeć. Marka traktuje przedmiot jako przestrzeń dialogu między człowiekiem, historią i światłem. Projekty studia funkcjonują zarówno w przestrzeniach prywatnych, jak i kuratorskich, na styku rzemiosła, sztuki i refleksyjnego wzornictwa. W ich języku światło nie oślepia a ogrzewa, przywołuje, uczy uważności.
Twórczość please touch to manifest nowego rzemiosła: emocjonalnego, lokalnego i zakorzenionego w doświadczeniu. To propozycja dla tych, którzy w designie szukają nie trendu, lecz opowieści.
C28
